Przedstawiciele niektórych środowisk zajmujących się nauką, kulturą czy działalnością społeczną mianem grantozy z dezaprobatą określają dążenie części tych środowisk do zdobycia jak największej liczby grantów nie tyle w celu wykonywania wartościowej pracy, ile w celu uzyskania dodatkowego źródła pieniędzy i/lub podwyższenia własnej pozycji zawodowej. Skutkiem grantozy jest specjalizacja niektórych instytucji jedynie w zdobywaniu kolejnych grantów, a także uzależnienie działalności kulturalnej, naukowej i społecznej od pieniędzy z grantów.

Czy organizacje zawodzą? Grantoza spowodowała erozję sektora. Przywiązanie organizacji do systemu grantów zaczęło odbierać im rolę merytoryczną, jaką pełniły. (Źródło)

Grantoza, uzależnienie organizacji pozarządowych od środków publicznych – takie określenia coraz częściej padają w wielu raportach dotyczących III sektora. Czy finansowanie działalności organizacji pozarządowej w oparciu o środki publiczne jest faktycznie takie złe? (Źródło)

Jest tu mowa o chorobie polskiego systemu nauki, mianowicie, o grantozie. Czasem mówi się też o innej chorobie tego systemu, tzw. punktozie. Ja jednak dodałbym jeszcze trzecią: cytozę. (Źródło)

Okazuje się, że jest sporo przypadków tak zwanej grantozy - kiedy dotacje przyznawane są nie z powodu rzeczywistych potrzeb społeczności, a dlatego, że dana firma czy organizacja potrafi profesjonalnie wypełnić wniosek i pozyskać pieniądze na dowolny cel, choć nie jest do tego w pełni przygotowana. (Źródło)

GRANTOZA... co to takiego? Kto na nią cierpi? Jakie są objawy?
Odpowiedzi znajdziecie w najnowszym wpisie na blogu Kultura się liczy!
Znacie jakieś remedium? Czym jest grantoza? To choroba sytemu finansowania publicznego, prowokująca mnożenie się fundacji i stowarzyszeń, które w swoim statucie wpisane mają niemal wszystko – od organizowania festiwali artystycznych, imprez sportowych, po warsztaty zwijania sushi. (Źródło)