Jako samorzecznicze określa się działania, przedsięwzięcia itp., w których osoby zmagające się z jakimś problemem dotykającym też innych ludzi (np. niepełnosprawnością) mówią o nim publicznie, by przybliżyć je społeczeństwu.

Głównym zdaniem ruchu samorzeczniczego jest podejmowanie działań na rzecz zapobiegania wykluczeniu osób odmiennych rozwojowo oraz zwiększania ich partycypacji w życiu obywatelskim. (Źródło)

W 1992 r. zdiagnozowana w wieku 28 lat Donna Williams opublikowała autobiografię Nikt nigdzie. Niezwykła autobiografia autystycznej dziewczyny. W tym samym roku wraz z Jimem Sinclairem i Kathy Grant założyli pierwszą samorzeczniczą organizację na świecie – Autism Network International. W Polsce samorzecznicy działają zaledwie od kilku lat: piszą blogi, występują na konferencjach, powoli organizują się w grupy. (Źródło)

Strefa Wenus z Milo to jedyna w Polsce feministyczna, samorzecznicza organizacja prowadzona przez kobiety z niepełnosprawnościami. (Źródło)

W działania samorzecznicze zostaną również włączeni rodzice jako głos środowiska reprezentujący osoby z ASD, zwłaszcza te najbardziej niesamodzielne. (Źródło)

por. samorzecznictwo, samorzecznik, samorzeczniczka