Jeżeli jakieś zachowanie, jakiś stan, jakąś tendencję itd. określa się mianem ortorektycznego (ortorektycznej), to znaczy, że to zachowanie, ten stan, ta tendencja jest charakterystyczny (charakterystyczna) dla ortoreksji lub ortorektyków.

Chociaż społeczeństwo może nie powodować tendencji ortorektycznych, przekazy na temat ciała, jedzenia i ćwiczeń fizycznych za pośrednictwem telewizji i mediów społecznościowych niestety nie pomagają. Na przykład w jednym z badań stwierdzono, że osoby śledzące społeczność „zdrowego odżywiania” w tego typu mediach mają wysoką częstość występowania tendencji ortorektycznych. (Źródło)

To zaburzenie psychiczne istnieje w szerokim spektrum. Weganie uważają, aby nie spożywać produktów pochodzenia zwierzęcego, dlatego konieczna jest ich eliminacja. Ale zakres potencjalnej żywności, którą mogą jeść, jest szeroki. Podczas gdy weganie mogą być ortorektyczni, często jest to powszechne w dietach „liczących”, w których na przykład nieustannie monitorujesz procent węglowodanów w porównaniu z tłuszczami i białkami. (Źródło)

Zgadzam się, że dieta lecznicza jak najbardziej, jak i ogólne odżywianie bez niezdrowych przegięć. Myślę, że w wątku chodzi raczej o cywilizacyjny świr ortorektyczny i podporządkowanie całego życia restrykcyjnej "zdrowej" diecie. (Źródło)

Byłam na dwóch skrajnych biegunach. Wiem jak to jest być zaślepionym - totalnie nieświadomym. Znam też drugą stronę medalu: paniczny ortorektyczny strach przed jedzeniem. Wiem jak to jest zajadać emocje i co to znaczy mieć cholerne wyrzuty sumienia po jedzeniu. (Źródło)

Chorzy na ortoreksję często kierują się odczuwanym poczuciem wyższości wobec osób odżywiających się „śmieciową żywnością“. Z czasem, myśli na temat tego, co jemy, ile, jakie popełniamy błędy dietetyczne opanowują cały ortorektyczny dzień. Akt spożywania „czystego jedzenia“ ma pseudo-duchowe konotacje: w miarę postępowania, dzień wypełniony jest przez kiełki, japońskie morele i ciasteczka amarantusowe – staję się tak święty jak jeden dzień spędzony w ubóstwie. (Źródło)