Ekopoetyka to taki sposób postrzegania (przedstawiania, opowiadania o) rzeczywistości, w którym za najważniejszy czynnik uznaje się współzależność człowieka i otaczającej go przyrody (ożywionej oraz nieożywionej). Słowo używane głównie przez osoby interesujące się klimatem, przyrodą, a także osoby interesujące się literaturą.

Ekopoetyka jest sposobem budowania różnego rodzaju narracji czy opowieści, nie tylko poetyckich, który uwzględnia założenia ekokrytyki, czyli fakt, że pierwszym czynnikiem lub punktem odniesienia jest relacja między człowiekiem a środowiskiem naturalnym. Tak jak krytyka feministyczna stawia na pierwszym planie kwestie płci i tego, w jaki sposób warunkuje ona nasze życie, tak ekokrytyka robi dokładnie to samo, tylko na pierwsze miejsce wybija się relacja pomiędzy nami a naturą. Co ważne, ekokrytyka uwzględnia wszystkie inne dziedziny czy nurty — na przykład nie ma ekokrytyki bez krytyki feministycznej. A ekopoetyka jest bardziej instrumentalnym podejściem, które opiera się na wypracowywaniu nowych sposobów opowieści na potrzeby refleksji ekokrytycznej. (Źródło)

Ekopoetyka. Jak twórczość i przyzwoitość naprawiają przyszłość? (Źródło)

Julia Fiedorczuk, Dyba Lach i Filip Springer stworzyli podcast, w którym wyjaśniają słuchaczom skomplikowaną zażyłość pomiędzy literaturą, a środowiskiem. Nam opowiedzieli czym tak właściwie jest ekopoetyka oraz czy słowa mogą uratować świat. (Źródło)

Czym jest ekopoetyka? Czym jest szkoła ekopoetyki? Czym jest ekokrytyka? Jakie formy może przyjmować aktywizm? Dlaczego warto szukać osobistej sprawczości i wpływu na świat? Czym są mity apokalipsy i postępu? Dlaczego stworzyliśmy dychotomię człowieka i natury? Dlaczego książka B. Gatesa pt. "Jak ocalić świat od katastrofy klimatycznej" ma sens tylko częściowo? Jakie są nieoczywiste blaski przyzwoitości? (Źródło)

Jedna z nich jest łączona z terminem "ekopoetyka", druga bywa określana "poetką przyrody". Julia Fiedorczuk – poetka, prozaiczka, tłumaczka i wykładowczyni akademicka, nominowana do Nagrody Literackiej Nike za powieść "Nieważkość" oraz Urszula Zajączkowska – poetka, botaniczka, artystka wizualna i muzyk, laureatka Nagrody Kościelskich za tom "Minimum” spotkały się z czytelnikami w Galerii im. Sleńdzińskich w Białymstoku. (Źródło)