Ludzie interesujący się zjawiskami kulturowymi i społecznymi cancelingiem (także: cancelowaniem) nazywają wykluczanie z dyskursu publicznego osób, które złamały lub naruszyły normy ustalone w danej społeczności, np. dopuściły się molestowania seksualnego, wygłosiły rasistowski komentarz itp.

Napiszcie coś krytycznego o Tusku albo pozytywnego o PiS i obserwujcie reakcje liberalnej banieczki. Bywało, że czytelnicy i widzowie wprost ogłaszali, że nielibkowych dziennikarzy będą zwalniać z pracy. I jak dotąd nikt tego nie nazwał cancelingiem. (Źródło)

Ofiarami cancelingu padło już wiele znanych osób. Jedną z nich jest autorka serii książek o Harrym Potterze – J.K. Rowling. (Źródło)

Głosy zwracające uwagę na wszechobecność cancellingu w historii ludzkości mają wiele racji. Muszą jednak także dostrzec różnicę między historycznym ostracyzmem a jego nową formą w epoce (niemal) totalnej globalizacji internetowej. O ile kiedyś wykluczenie poza społeczność było ograniczone terytorialnie i czasowo, o tyle teraz osoba, która padnie ofiarą internetowego shamingu, jest naznaczona globalnie i prawdopodobnie na zawsze. (Źródło)

Jest też odpowiedzialność dziennikarza za to komu daje głos i umożliwia promowanie się. Co do Pereiry to nie cancelling za poglądy tylko ostracyzm za działalność szkodliwą społecznie, nielegalną. Nazywanie tego cancellingiem to intelektualnie miałki symetryzm. (Źródło)

cancelling

[kanseling]

por. cancel culture, cancelować