Transmężczyzną nazywa się osobę, której płeć żeńska przypisana zaraz po urodzeniu na podstawie budowy ciała nie odpowiada męskiej tożsamości płciowej. Słowo używane przez ludzi, którzy interesują się zagadnieniem tożsamości, także płciowej.

Jeśli transmężczyzna przestałby przyjmować testosteron, a przeszedłby już mutację, jego głos nie wróci do poprzedniej barwy pod wpływem jego naturalnych, żeńskich hormonów obecnych w ciele. (Źródło)

To nieprawda, że menstruują tylko kobiety. Transmężczyźni - z brodą, niskim głosem i zakolami - wchodzą do męskiej toalety, żeby zmienić tampon (Źródło)

Osoby transpłciowe i niebinarne wymagają wysokiej jakości opieki zdrowotnej związanej z seksualnością i rozrodem. W przypadku transmężczyzn oraz osób niebinarnych, którym przy urodzeniu przypisano płeć żeńską, najodpowiedniejszymi lekarzami do sprawowania takiej opieki są ginekolodzy-położnicy. (Źródło)

Część trans mężczyzn doznaje jednak zmian w obrębie samopoczucia i zdrowia psychicznego - poprawia się kontakt z własnymi emocjami, momenty dysocjacji stają się rzadsze, w głowie robi się jaśniej, znika ociężałość myślenia. (Źródło)

Dla niektórych wystarczający jest już bowiem etap, w którym w świetle prawa i medycyny zostają uznani za osobę płci przeciwnej, niż początkowo wskazywała na to ich metryka. Dla sporej części pacjentów jest to jednak niewystarczające. Dlatego też poddają się dalszej korekcie płci, a więc trans-mężczyzna – amputacji piersi (duży biust nawet pod wpływem długotrwałego działania hormonów całkowicie nie zniknie) lub usunięcia jajników i macicy – celem zatrzymania miesiączek. (Źródło)