Niektórzy mówią, że ktoś skipuje, jeśli wyszukuje na śmietnikach rzeczy, które można jeszcze wykorzystać. Najczęściej są to wyrzucane przez pracowników supermarketów produkty spożywcze, wciąż nadające się do jedzenia.  Osoby, które skipują, podkreślają często, że traktują to jako wyraz sprzeciwu wobec nadmiernego konsumpcjonizmu, a szczególnie wobec marnowania jedzenia.

Kobieta jest doktorantką na wydziale polonistyki UwB. W śmietnikach grzebie nie z biedy, a dla przekonań. Freeganizm to styl życia, który sprzeciwia się konsumpcjonizmowi. Pani Ewelina zainspirowała się w Islandii. Skipuje już od kilku lat. (Źródło)

Jeśli chodzimy na skipy, róbmy to z myślą o potrzebujących. Ja skipuję po to, żeby znaleźć jedzenie dla Jadłodzielni – punktu, w którym można zostawić nadmiar żywności dla potrzebujących. Nie robię tego regularnie. Pierwszy raz byłam sześć lat temu, potem miałam w skipowaniu długą przerwę. (Źródło)

Jeśli śmietnik jest wystawiony na zewnątrz, lub wiata śmietnikowa nie jest zamknięta, można skipować i nie musimy nikogo pytać o zgodę. Jednak polecam wybierać się na skipy po zamknięciu sklepu i po wyjściu z niego przez pracowników. (Źródło)

– Byliśmy na skipie w wielu marketach w Łodzi. Gdy zaczynałam skipować, myślałam o tym, że spotkamy kogoś z obsługi sklepu, że zrobi się nieprzyjemnie. W jednym z marketów obsługa jest tak miła, że zielone pojemniki na BIO wystawiła przed wiatę, żeby dostęp do nich był łatwiejszy. (Źródło)

To jedzenie jest wciąż zdatne do spożycia, często trafia do kontenerów prosto z chłodni, więc ludzie, którzy skipują – nie tylko freeganie, ale również osoby, które mają kłopoty finansowe, jak Marta, moja bohaterka, która straciła pracę, albo takie, które uważają, że nie powinno dochodzić do marnotrawstwa – przychodzą po tę żywność niemal codziennie. Kiedy pisałam książkę „Na marne", też skipowałam. (Źródło)