Mrocznym turystą nazywa się osobę podróżującą do miejsc związanych z cierpieniem, śmiercią, tragediami i wszelkimi wydarzeniami budzącymi grozę. Przedmiotem zainteresowania mrocznych turystów są m.in. miejsca katastrof, tortur, zamachów czy zbrodni, a także cmentarze i więzienia. Wyrażenie używane głównie w publicystyce, nierzadko z dezaprobatą – w kontekstach wskazujących na wątpliwe etycznie pobudki, którymi kierują się osoby określane tym mianem.

Prawdziwi mroczni turyści, których nie satysfakcjonuje widok dobrze zakonserwowanych zwłok czy zwiedzanie grobów i świątyń, mogą skorzystać z licznych propozycji wypraw na pola bitew i do miejsc ludobójstwa. (Źródło)

Odwiedza dziwne i mniej znane miejsca, które stanowią zagrożenie dla zdrowia i życia odwiedzających je ludzi. (…) Okazuje się, że ludzie z chętnie pływają w jeziorze utworzonym sztucznie za sprawą pocisku nuklearnego, zwiedzają dżunglę bez mapy czy mieszkają w napromieniowanym mieście. David w ślad za mrocznymi turystami przemierza te zakątki świata, które nie oferują sielskiego życia. (Źródło)

Większość ludzi korzysta z wyjazdów urlopowych w typowych celach: by uciec od rzeczywistości, odpocząć i naładować baterie. Mroczni turyści postępują inaczej: wolą zagłębiać się w ponure, wręcz brutalne zakątki świata. Korea Północna. Timor Wschodni. Górski Karabach, enklawa w górach, która od dziesięcioleci jest powodem konfliktów etnicznych między Ormianami a Azerami. (Źródło)

Przytrzymam Was jeszcze w klimacie zaduszkowym i opowiem wam o swojej fascynacji mroczną stroną turystyki. Jestem tanatoturystą, mrocznym turystą (…). Oczywiście to nie jest tak, że czytam sobie np. o Auschwitz i myślę „o kurde, ale zajebiste miejsce, muszę tam koniecznie pojechać!” Nie, nie jest tak. Nie myślę, że takie miejsca są zajebiste, a odwiedzanie ich nie jest dla mnie zbyt przyjemne, ale to robię i chcę. Taka trochę forma masochizmu. (Źródło)