Ludzie interesujący się zjawiskami kulturowymi i społecznymi nazywają kulturą cancelowania (także: cancel culture, kulturą unieważniania) zjawisko społecznego ostracyzmu wobec osób publicznych, które łamią normy uznawane przez daną społeczność. Objawem kultury cancelowania może być na przykład nieemitowanie w radiu utworów muzyka oskarżonego o przemoc seksualną albo znanego z rasistowskich poglądów.

Uważam, że kultura cancelowania jest przykładem pewnej praktyki religijnej. To jest ekskomunika. Patrzą na ciebie i robią ci test czystości wiary, czy ty wierzysz w "xyz". (Źródło)

Zaczęło to coraz bardziej przypominać kulturę cancelowania, znaną z USA, gdy wzbiera nagle jakaś fala niechęci, oburzenia po czyjejś wypowiedzi. Potem taka osoba nie jest zapraszana do radia ani telewizji, ani na konferencje naukowe, bo przecież ma na koncie „skandaliczne” wypowiedzi. (Źródło)

Żyjemy w czasach, w których bardzo dużo się dzieje. Pandemia, kryzys klimatyczny. Kultura cancelowania, o której bardzo mało się mówi. To wszystko wpłynęło na branżę high fashion. Dziś to moda musi się dostosować do odbiorcy, nie odwrotnie. Zamiast wyznaczać nakazy i zakazy, poddaje się temu, czego oczekują od niej ludzie. (Źródło)

Liberał nie powinien się spieszyć z wykluczaniem ze społeczeństwa kogoś, kto się pomylił albo zbłądził. Stąd wynikać powinna niechęć zarówno do lewicowej kultury kancelowania, jak też prawicowego populizmu penalnego. (Źródło)

kultura kancelowania

[kultura kancelowania] a. [kultura kanselowania]