Generacją kanapkową (a także pokoleniem kanapkowym, pokoleniem sandwiczowym albo pokoleniem przegubowym) określa się osoby w średnim wieku, które sprawują opiekę zarówno nad starzejącymi się rodzicami, jak i nad dorastającymi dziećmi (lub pomagają dorosłym już, ale wymagającym wsparcia dzieciom), nierzadko zajmując się jednocześnie pracą zawodową. Wyrażenie używane głównie w tekstach publicystycznych.

Osoby generacji kanapkowej skazane są na częste wizyty u lekarzy, pomoc w prowadzeniu domu, wykonywanie czynności wymagających większej sprawności fizycznej. Dzieci w wieku szkolnym potrzebują opieki, wsparcia i codziennej obecności rodziców. (Źródło)

Klasyczna „sandwich generation” - generacja kanapkowa, czyli kobiety 40 - 50, które opiekują się swoimi rodzicami, a z drugiej dziećmi, modyfikuje się. Role się zmieniają, rośnie aktywność seniorów w różnych obszarach. (Źródło)

„Pokolenie kanapkowe” to zjawisko społeczne, w którym kobiety i mężczyźni w średnim wieku opiekują się swoimi starszymi rodzicami i dziećmi, które jeszcze nie dorosły. (…) Syndromu generacji kanapkowej nie da się przezwyciężyć, wręcz przeciwnie, będzie on nabierał rozpędu. (Źródło)

Dojrzała kobieta to kobieta tzw. generacji kanapkowej – funkcjonująca jako matka dorastających dzieci, żona, pracownik oraz opiekunka starszej generacji. (Źródło)

Dzisiaj liczebność sandwich generation, a więc osób, które osiągają wiek pięćdziesięciu paru czy sześćdziesięciu kilku lat wzrasta. Dlatego też coraz większego znaczenia nabierają problemy charakterystyczne dla tej kanapkowej generacji. (Źródło)