1. Fatfobią (a także rzadziej grubofobią) nazywa się negatywne uczucia i postawy (na przykład niechęć, wrogość, uprzedzenie) oraz dyskryminujące i ośmieszające zachowania wobec osób, których masa ciała jest oceniana jako zbyt duża. Wyraz używany częściej przez osoby doświadczające fatfobii lub działające na rzecz walki z fatfobią, zazwyczaj utożsamiające się także z ideami związanymi z akceptacją ciała: grubancypacją, ciałopozytywnością i ciałoneutralnością. Słowo wartościujące negatywnie.

[…] Od małego jesteśmy bombardowani/e przekazami o brzydocie grubego, o tym, że grube jest złe, chore, że trzeba je za wszelką cenę zmienić – często za cenę zdrowia fizycznego lub psychicznego. Ta postawa, nazywana fatfobią, jest dokładnie tym, czemu sprzeciwia się grubancypacja. Chodzi o zakończenie piętnowania grubych osób i pozwolenie im na istnienie oraz szczęście w takich ciałach, w jakich żyją. (Źródło)

Przed ruchem ciałopozytnowści nadal daleka droga. Fatfobia wciąż ma się dobrze. Udowodniły to ostatnio komplementy pod adresem Adele, która znacząco schudła. (Źródło)

[…] niemożność zapanowania nad jedzeniem w naszej kulturze fatfobii utożsamiana jest z brakiem silnej woli, nieumiejętnością kontroli. Obwinianie czy strofowanie kogoś, kto przybrał na wadze, jest bez sensu i szkodliwe bez względu na to, co było przyczyną tej nadwagi. Ponadto sprawia, że człowiek ma poczucie winy i sztucznie indukowanego wstydu, wycofuje się z życia społecznego. Wstyd i niechęć do osób grubych napędzają mechanizmy rynkowe. Przemysł fitness, to maszynka do robienia pieniędzy. Żeruje wręcz na zawstydzaniu tych, którzy mają ciała więcej niż przewiduje norma. Trenerki zawstydzają swoje potencjalne klientki: „Rusz tyłek z kanapy, przestań jeść wiadrami frytki i zacznij ćwiczyć”. Na wstydzie z powodu większej masy ciała i niechęci wobec osób grubych zarabiają chirurdzy plastyczni, cała armia dietetyków, zwłaszcza tych, którzy uzyskali wiedzę na kilkutygodniowych kursach. (Źródło)

„Fotel ginekologiczny skonstruowano z myślą o kobietach, nie o wielorybach”. „Powinna pani zastosować dietę MŻ: mniej żreć”. „Kazała mi żyć, jak ludzie żyli w Auschwitz, bo tam nikt nie wyglądał tak paskudnie”. To kilka wyimków z raportu na temat fatfobii w ochronie zdrowia. (Źródło)

Nie możesz kupić majtek. W autobusie nikt obok ciebie nie siada. Witaj w świecie fatfobii i fatshamingu (Źródło)

Jeżeli nie widzisz Osoby, tylko jej ciało - to Twój problem. Fatfobię można leczyć (Źródło)

Już jutro […] rozmowa z modelką plus size, która pokazuje że można bawić się modą niezależnie od rozmiaru, oraz aktywnie walczy z fatfobią. (Źródło)

por. fatfobiczny, fatfob, grubofobiczny

2. Niektórzy ludzie fatfobią nazywają lęk przed przytyciem lub byciem otyłym.

Nie chodzę na siłownię dla zdrowie, chodzę bo mam fatfobie (Źródło)

Ja ważę teraz 100 kg a ważyłem wcześniej 86 kg i planuję spaść minimum do 90. Aż mam fatfobię gdy patrzę w lustro. 😭😅 (Źródło)

Przeraźliwie boimy się otyłości, która przywodzi na myśl skojarzenia z tym, czego człowiek epoki późnego kapitalizmu obawia się najbardziej: brakiem kontroli, lenistwem, życiową nieporadnością i zaniedbywaniem się. Na bazie tych stereotypów wyrasta i potężnieje społeczna fatfobia. (Źródło)

Ja mam fatfobie. Jak tylko widzę, że brzuch rośnie to przestaję wpierdalać i redukuje. (Źródło)