Jeżeli jakąś osobę określa się mianem cisgenderowej (cisgender) lub cispłciowej (lub ona sama siebie tak określa), oznacza to, że ta osoba w pełni identyfikuje się ze swoją płcią biologiczną. Słowo używane przez ludzi, którzy interesują się tożsamością, także płciową i seksualną.

Christopher Cooper jest heteroseksualnym cisgenderowym mężczyzną, który jest w związku z transpłciową kobietą Trinity. Napisał tekst o swoich doświadczeniach: o szczęśliwym związku, ale i wykluczeniu. Para jest zaręczona i już planują ślub, ale on sam musi... dokonywać coming outów non stop przed całym światem. (Źródło)

W Polsce lewica „woke” upomina się – tak jak wszędzie indziej – o prawa „Innego”. Kategoria „Inny” obejmuje przede wszystkim wszelkie mniejszości (etniczne, religijne, seksualne). Mamy tu do czynienia z fetyszyzacją wszelkiej odmienności. Jednocześnie lewica „woke” znad Wisły nie ma hamulców, żeby dezawuować tę część Polaków, którą uważa za opresyjną większość (tak jak w świecie postponowani są wzięci w obronę przez Žižka „cisgenderowi” biali mężczyźni). Chodzi tu o osoby kierujące się autorytetem Kościoła katolickiego. (Źródło)

Chyba od zawsze panował okres badboyów, bo przecież nie ma nic bardziej romantycznego niż niestabilny, niepanujący nad sobą, tryskający testosteronem, cisgenderowy, heteroseksualny dupek, który ma dziwne zadatki na alkoholika i seksomaniaka. (Źródło)

Środowiska feministyczne mają obowiązek wspierać kobiety o nienormatywnej orientacji seksualnej oraz kobiety transpłciowe. Nie możemy ograniczać się do “prawdziwych”, heteroseksualnych i cisgenderowych [cisgender – angielskie określenie osoby, u której deklarowana płeć kulturowa – gender jest zbieżna z płcią biologiczną – sex). Lesbijki, kobiety transseksualne, inne kobiety nienormatywne doświadczają tych samych przejawów dyskryminacji, co wszystkie inne kobiety. Naszym celem musi być wspieranie praw wszystkich kobiet, nie tylko określonych ich grup. (Źródło)

Gej, genderqueer, nieheteronormatywny, homofobia, cisgenderowy – to tylko niektóre ze słów jeszcze niedawno nieistniejących lub znaczących coś innego. Dziś jedni niosą je na sztandarach, inni zaś boją się użyć ich w negatywnym kontekście, by nie zepsuć sobie kariery politycznej, nie wylecieć z pracy albo mediów społecznościowych. Rewolucje językowe nie są jednak niczym nowym – towarzyszą bowiem każdej większej rewolcie przeciwko staremu porządkowi (Źródło)