Antynatalistka to zwolenniczka antynatalizmu, czyli poglądu głoszącego, że ludzie nie powinni mieć dzieci, gdyż ten, kto powołuje na świat nowe istoty, skazuje je na życie w cierpieniu, a czyni to głównie z pobudek egoistycznych. Słowo używane głównie przez ludzi interesujących się problemami społecznymi.  

Jako antynatalistka nie chcę przyczyniać się do tworzenia nowych ludzi, ale rozszerzam to też na inne czujące istoty. W związku z tym np. nie rozmnażam psów, jestem przeciwna hodowli zwierząt itd. Mój antynatalizm wywodzi się z mojej międzygatunkowej empatii i umiejętności dostrzegania jak dużo cierpienia generuje nasz świat, zarówno względem ludzi, jak i innych zwierząt i żyjątek. (Źródło)

To nawet nie tak, że ja nienawidzę dzieci, bo takie jakieś obce są mi obojętne. Mogę posiedzieć z bratanicą, chociaż nie przepadam za zabawianiem jej, ale nie mam jakiegoś wstrętu, czy coś. Tu chodzi o samą ideę. Posiadanie dzieci to skrajny egoizm i brak odpowiedzialności. Ewa otwarcie deklaruje się jako antynatalistka. Zaczepiam ją na Facebooku, gdzie wypowiedziała się na grupie w sposób, który wzniecił powszechny podmuch oburzenia. (Źródło)

Nie mogę powiedzieć, że jestem antynatalistką, ale dla mnie również rodzenie dzieci wydaje się bardzo niemoralne w obecnych czasach, gdzie tak naprawdę nie mamy pewności ” jutra. (Źródło)

Często w powieści podejmowany jest też temat posiadania dzieci, bohaterka identyfikuje się jako antynatalistka (jedynie w zakresie własnej osoby), co można uznać za próbę podjęcia dość dużego tematu tabu. Jest zatroskana o losy środowiska, o przyszłość planety, pomaga porzuconym zwierzętom. (Źródło)

Jako antynatalistka uważam, że lepiej mnożyć dobro i życzliwość niż ludzi i zwierzęta. (Źródło)

Jestem antynatalistką i podobnie jak autorka listu jestem przewrażliwiona wobec terroru prokreacji, który każe antynatalistom chować się po norach. Nie daj Boże podniesiesz głowę to już czeka arsenał jadowitych pocisków o niespełnieniu i zmarnowanym życiu. (Źródło)