Niektórzy ludzie, szczególnie ze środowisk lewicowych, projektariuszem nazywają ironicznie osobę pracującą w systemie projektowym.

Entuzjazm i wolność to nie są fałszywe obietnice, ale obietnice, które spełniają się w specyficzny sposób. Projektariusz wiruje w domofabryce, dom staje się miejscem pracy, a praca sposobem na spędzanie czasu wolnego. (Źródło)

Każdy projektariusz musi nie tylko zapewnić sobie dostęp do projektów, musi też nawiązywać kooperacyjne więzi ze swoimi konkurentami. (Źródło)

Aktywni projektariusze cały czas toczą walkę ze zmęczeniem, które przybiera formę zbliżoną do struktury pracy projektowej, nadchodzi niespodziewanie o każdej porze, aby porazić nasze ciało dawką bezsilności i zwątpienia o różnej sile rażenia. (Źródło)

[...] projektariusze muszą i chcą za wszelką cenę – nawet tę oznaczającą bezpłatną pracę – pozostać w obiegu. Prowadzi to do oportunizmu rozumianego jako systemowa konieczność walki o przetrwanie. Przy pomocy pojęć takich jak grantoza, aplikacja, liczby i rozliczenia Szreder dekonstruuje logikę walki o projekty. (Źródło)

Nazwa nawiązuje do marksowskiej koncepcji proletariatu, według której istnieje grupa ludzi, która niczego nie posiada, więc jest zmuszona do sprzedawania swojej pracy. W przeciwieństwie do burżuazji, która dysponując kapitałem, może nie pracować. Projektariusze nie mają nic poza gotowością wejścia w projekt. (Źródło)

por. projektariat