Wychodzeniem z szafy (a także wyoutowywaniem się) nazywa się ujawnianie jakiegoś faktu dotyczącego własnego życia (związanego głównie z orientacją seksualną, tożsamością płciową itp.), który był długo utrzymywany w tajemnicy ze względu na to, że nie zostałby zaakceptowany przez pewną część społeczeństwa jako naruszający przyjęte przez nie normy.  

Wiele osób stawia takie pytanie, najczęściej zupełnie nie rozumiejąc z czym wiąże się w życie przed coming outem. To życie w ukryciu – zupełnie jakby zrobiło się coś strasznego i konieczne byłoby ukrywanie się z tego powodu. To często udawanie kogoś, kim się nie jest, zachowywanie się w taki sposób, by „nie wzbudzać podejrzeń”. A jest to sytuacja o tyle trudna, że nie mówimy o jednym coming oucie. Nie dotyczy to jednego zdarzenia, a mnogości takich sytuacji. Bo coming out, to takie wychodzenie z szafy każdego dnia. (Źródło)

Dziś Międzynarodowy Dzień Coming Outu! Przypomnijmy zatem, jak radzimy sobie z wychodzeniem z szafy w Polsce. Z zeszłorocznych badań Miłość nie wyklucza wynika, że duża część osób nieheteroseksualnych otwarcie mówi o swojej orientacji psychoseksualnej, ale najczęściej w sytuacjach prywatnych. Aż 96% dzieli się tą informacją z przyjaciółmi, a 75% ze znajomymi. (Źródło)

Międzynarodowy Dzień Wychodzenia z Szafy przypada 11 października - został ustanowiony w 1988 r. dla upamiętnienia marszu środowiska LGBT, który odbył się rok wcześniej w Waszyngtonie i zgromadził około 500 tys. osób domagających się równych praw. (Źródło)

Niedawno na blogu namawiałam was do wychodzenia z szafy. Bezdzietność z wyboru to stosunkowo nowe zjawisko, słabo rozpoznane i na ogół nierozumiane. Społeczeństwo nie zdążyło się z nim jeszcze otrzaskać. Dlatego zamiast milczeć i powtarzać „nie, bo nie”, warto mówić o tym. Tłumaczyć. Edukować. Dlaczego ktoś miałby mnie rozumieć, skoro nie zadałam sobie trudu, by cokolwiek wyjaśnić? (Źródło)