Niektórzy ludzie mianem dobroludzizmu nazywają pogląd związany z – zdaniem używających tego słowa –  błędnie i naiwnie pojmowaną moralnością, której źródłem nie jest wiara i praktyki chrześcijańskie, ale (często) laickie przekonanie, że najwyższą wartością moralną jest bycie dobrym dla innych, niekrzywdzenie innych. Słowo wartościujące negatywnie, używane z dezaprobatą, częściej przez konserwatywnych katolików.

Wydawałoby się, że dobroludzizm jest mimo wszystko pozytywnym aspektem w kulturze. Jest to – można powiedzieć – egzemplifikacja dążeń społeczeństwa do jakiegoś ideału moralnego. Pytanie tylko, jakiego? Niestety, gdy przyjrzeć się niniejszej kwestii głębiej, okazuje się, że ów dobroludzizm, najpełniej uwydatniający się w słynnym powiedzeniu: „Najważniejsze to być dobrym człowiekiem”, jest w rzeczywistości bełkotem. Bo co tak naprawdę kryje się pod wspomnianą postawą? Definicja bycia kimś dobrym? Nie. Lista rzeczy, które należy robić, by być dobrym? Też nie. A więc co? Otóż, lista rzeczy, których robić nie należy. I to jest chyba największa pułapka dobroludzizmu – wmówienie społeczeństwu, że póki tylko nie będziesz kradł, kłamał, zabijał i krzywdził innych, będziesz dobrym człowiekiem. Możesz być przy tym leniwy, głupi, małostkowy, żałośnie pyszałkowaty, byle jaki, niezdolny do poświęceń. Najważniejsze, że nikomu nic nie ukradłeś i nikogo nie zabiłeś. Liczy się tylko to, czego nie zrobiłeś, a nie to, co zrobiłeś. Nie masz pomagać, ratować, kochać, wykorzeniać złe nawyki, nawracać ludzi ze złej ścieżki. W takim ujęciu dobroludzizm przyjmuje postać dekalogu ludzi głupich, miernych i zniewolonych przez własne przywary. Jest przejawem upadłej, ćwierćinteligenckiej kultury przesiąkniętej nihilizmem, która ze wstydu przed obnażeniem jest ubierana w szaty pseudomoralności. (Źródło)

[…] w życiu, a tym bardziej w chrześcijaństwie nie chodzi o naiwny „dobroludzizm”. Chodzi o Boga. O powrót do Niego i zjednoczenie z Nim. Chodzi o nadprzyrodzoną miłość do Boga, a nie tylko o ludzką miłość do ludzi. (Źródło)

„Dobroludzizm” jest bardzo zwodniczym sposobem myślenia, bo nikt poza Bogiem nie może ustalić obiektywnych kryteriów oceny, co jest dobre, a co złe. (Źródło)

Dobroludzizm stanowi usprawiedliwienie życia dalekiego od Eucharystii, zasad moralnych. Jest metodą na uspokojenie sumienia. (Źródło)

Dobroludzizm w akcji... Po co o. Grzegorzowi chrześcijaństwo, jak wystarczy człowieczeństwo? Oj, niebezpieczne te "przemyślenia". (Źródło)

Może lepiej by było, gdyby przestał Pan już udawać katolika i przekazał wszystkim szczerze, że zmienił Pan wyznanie na dobroludzizm. (Źródło)

Od chrześcijaństwa do pseudochrzescijanstwa. Dzisiejszy kościół niemal cały opiera się na pomaganiu jako świadczeniu dobra. Na filantropi i dobroludzizmie w którym to nurcie szczególnie dobrze czują się kobiety. (Źródło)

Przecież to większy problem Kościoła niż jawni wrogowie, otwarty katolicyzm, fajnokatolicyzm bezobjawowo-gitarkowy to prawdziwa zaraza. To dobroludzizm pozbawiony refleksji czym właściwie jest […] wiara. (Źródło)

Jakże modny stał się dziś "dobroludzizm"😐 niestety nie ma "on" nic wspólnego z pragnieniem Prawdziwego Dobra dla człowieka, tj. Zjednoczenia z Bogiem i życie wieczne (Źródło)