Mikroagresją (także: mikroprzemocą) nazywa się przypadki zachowań i wypowiedzi, które – choć są powszechne, niekiedy niezauważane lub uznawane za niewinne – mają charakter szkodliwy i wrogi wobec marginalizowanych grup, np. kobiet czy mniejszości seksualnych. Uważa się, że akty mikroagresji utrwalają stereotypy i historyczne nierówności. Słowo wartościujące negatywnie.

„Poszłabyś do normalnej pracy”, „Nie chcę się wtrącać w twoje życie, ale powinnaś się rozwieść”, „Ja to bym w życiu tego na siebie nie włożyła”. Potocznie mówi się, że tego typu stwierdzenia to uszczypliwy komentarz, szpila wbita często przez bliską osobę. Ale to zjawisko ma swoją fachową nazwę: bierna agresja. Dlaczego bliscy ranią? „Mikroagresja w dużej mierze jest używana na poziomie nieświadomym” – tłumaczy psycholożka Karolina Dzikowska. (Źródło)

Z raportu Women at Work 2022 przeprowadzonego przez firmę doradczą Deloitte wynika, że w grupie pięciu tysięcy kobiet pochodzących z 10 różnych krajów, połowa doświadcza mikroagresji w pracy, ale tylko mniej niż co czwarta zgłasza takie sytuacje pracodawcy. (Źródło)

Mikroagresje często są odbiciem stereotypów, potwierdzając przekonanie, o tym, co typowe, wartościowe i “normalne”. (Źródło)