Veganwashing to praktyka marketingowa, polegająca na tym, że firma lub organizacja przedstawia swoją działalność jako wspierającą weganizm, sprzyjającą dobru zwierząt, jednak faktycznie ma na celu głównie ocieplenie swojego wizerunku i zyskanie zaufania konsumentów. Działania takich firm czy organizacji są tylko pozornie bądź w niewielkim stopniu prowegańskie (jako przykład veganwashingu podaje się m.in. wprowadzanie do sprzedaży produktów wegańskich przez firmy zajmujące się przetwórstwem mięsnym). Słowo używane z dezaprobatą, głównie w publicystyce, w tekstach poświęconych ekologii lub weganizmowi.

Weganizm jest formą oporu wobec kapitalizmu, patriarchatu, jest swoistym aktem politycznym. Jednak coraz częściej obserwujemy też zakusy kapitalizmu w kierunku przejęcia narracji wegańskiej, by za pomocą weganizmu dokonywać swoistego vegan washingu i by, ograniczyć weganizm do wyboru tylko konsumenckiego. (Źródło)

Dla wielu veganwashing jest zjawiskiem złym, pozoranctwem, które pozwala firmom czerpiącym dochody z niewegańskich praktyk na . Według takich osób kupowanie wegańskich produktów niewegańskich firm to hipokryzja i sponsorowanie rzeźni. Jednak w przeciwieństwie do greenwashingu veganwashing ma realny wpływ na zmiany zachodzące wokół nas. Popularność roślinnych towarów jest dla producentów widoczna – odpowiadając na ten popyt, stopniowo mogą zmieniać profil swojej firmy. Większy wybór wegańskich opcji, czy to w sklepach, czy w restauracjach, to również większa szansa na to, że ktoś, kto normalnie nie rozważałby wyboru bezmięsnego posiłku, sięgnie po coś wegańskiego z ciekawości. (Źródło)

Warszawa wciąż utrzymuje się w ścisłej światowej czołówce miast najbardziej przyjaznych weganom (…). Co z tego podszyte jest prawdziwą pasją, poczuciem misji, szlachetnymi wartościami, troską o innych, świadomością etycznego wymiaru konsumpcji, a co jest raczej chłodną kalkulacją, przykładem koniunkturalizmu, oportunizmu, interesowności i merkantylnego podejścia do świata? (…) Doskonale rozumiem obawy związane z tak zwanym veganwashingiem, a więc cynicznym wykorzystywaniem korzystnych skojarzeń z weganizmem do własnych celów, formą manipulacji i pozoranctwa. (Źródło)

Kontrowersyjny temat „wegański = lepszy” podejmuje dziennikarka Ewa Bakota w artykule „Czysta chemia, czyste sumienie”. Jak zauważa, dziś wybór kremu do twarzy stał się wręcz deklaracją światopoglądową. Autorka przestrzega też przed marketingowymi pułapkami oraz zjawiskiem vegan washingu. (Źródło)