Pokoleniem kanapkowym (a także pokoleniem sandwiczowym, pokoleniem przegubowym albo generacją kanapkową) określa się osoby w średnim wieku, które sprawują opiekę zarówno nad starzejącymi się rodzicami, jak i nad dorastającymi dziećmi (lub pomagają dorosłym już, ale wymagającym wsparcia dzieciom), nierzadko zajmując się jednocześnie pracą zawodową. Wyrażenie używane głównie w tekstach publicystycznych.

Z jednej strony czują ciężar opieki nad swoimi chorującymi rodzicami ze słabą emeryturą. Z drugiej strony wciąż utrzymują dorosłe dziecko szukające sobie miejsca na targanym kryzysem rynku pracy. Przyszedł czas, by "pokolenie kanapkowe" wreszcie zaczęło myśleć o sobie. (Źródło)

Nierzadko (…) przynależność do pokolenia kanapkowego objawia się ponoszeniem i współponoszeniem kosztów utrzymania trzech domów: własnego, rodziców i młodych dorosłych dzieci (np. ich stancji na studiach). (Źródło)

Słabe emerytury rodziców sprawiają, że pokolenie kanapkowe często musi dokładać się do ich utrzymania. Kupno leków, nowej pralki czy wyjazdu do sanatorium, to często koszty, na które nie stać osoby emeryturze czy rencie. (…) Mówiąc o wsparciu, które ludzie z pokolenia kanapkowego dają swoim rodzicom i dzieciom musimy pamiętać, że nie chodzi tu tylko o utrzymanie czy pomoc finansową. (Źródło)

Z badań nad pokoleniem kanapkowym przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii wynika, że aż 22% osób uważa, że przez stres oraz nadmiar obowiązków cierpi ich praca. Co ósma osoba musiała zmniejszyć wymiar czasu pracy by móc zająć się rodziną. (Źródło)

Problemem kobiet uwikłanych w sytuację kanapki z jednej strony są obciążenia finansowe, wynikające z opieki nad rodzicami i wspierania finansowego dorastających lub dorosłych dzieci, z drugiej koszty emocjonalne takiego życia. (…) matki z kanapkowego pokolenia, będące w wieku od 35 do 54 lat odczuwają większy stres niż jakakolwiek inna grupa wiekowa. (Źródło)