1. Przytulak (a także przytulas) to potoczne, nieco żartobliwe, niekiedy także pieszczotliwe określenie osoby lub zwierzęcia bardzo lubiącej (lubiącego) się przytulać.

moje dziecko też nie za bardzo lubiło się przytulać, za to teraz ma 2 lata i jest wielkim przytulakiem, uwielbia buziaczki, czesto mowi ze kocha mnie/męża/ swoje zabawki (Źródło)

Opis mojego malucha: 1. jest pogodny, odwzajemnia uśmiech, cieszy się na widok znajomych, ale nie jest jakimś wielkim przytulakiem. Kontakt wzrokowy OK - tylko z bardzo bliska woli się rozglądać, np. jak jest na rękach. (Źródło)

Syn potrafi być słodkim przytulakiem i wtedy ja od razu też go przytulam, mówię czułe słówka, a także przepraszam za swoje złe zachowanie. Co do zasady jednak mam wrażenie, jakbym toczyła z nim jakąś walkę (o zgrozo, z takim maluchem!). (Źródło)

Rok temu adoptowaliśmy Armaniego, 12-letniego goldena, który umierał nam na rękach ponieważ był podtruwany w przytulisku. Odratowaliśmy go, umieszczając w szpitaliku i po tygodniu trafił do nas na DT, który oczywiście stał się DS 🙂 Nie mieliśmy z nim przez ten rok dosłownie żadnego problemu, jest strasznym przytulakiem i wdzięcznym psem 🙂 (Źródło)

2. Przytulakiem (a także przytulasem) niektórzy nazywają potocznie, żartobliwie przytulenie się do kogoś.

- To spełnienie naszych marzeń, dziękuje kochani - odparł Harry.
- Nie mogę uwierzyć, że tu jestem. Obiecuję dać przytulaka wszystkim, którzy przyczynili się do One Direction - uśmiechnął się Niall. (Źródło)

Nie licząc jednego małego incydentu z doniczką, szybko ogarnął koncepcję kuwety. Apetyt mu dopisuje, humor też. Bardzo lubi przytulaki i mizianki, a jeszcze bardziej, schować się w jakimś kątku i smacznie drzemać. (Źródło)

Królik jest nauczony czystości, załatwia się w kuwetę, jedynie bobki gubi po dywanie ale taki urok królików. Jest wolno biegający po domu, tylko na noc czasem go zamykam w klatce (również do oddania). Nie gryzie mebli, ścian i kabli. Lubi przytulaki, łasi się, pragnie uwagi. (Źródło)

w międzyczasie wyszłam ze swojej norki ze słowami: "głodna jestem", na co moja starsza córeczka rzekła: "a jesteś głodna tego?" i dała mi przeogromnego, przeciepłego, przeczułego przytulaka. było to tak poetyckie, że z trudem powstrzymałam drżenie brody i gila. (Źródło)