Antynatalistka to zwolenniczka antynatalizmu. Słowo używane głównie przez ludzi interesujących się problemami społecznymi.

Jako antynatalistka nie chcę przyczyniać się do tworzenia nowych ludzi, ale rozszerzam to też na inne czujące istoty. W związku z tym np. nie rozmnażam psów, jestem przeciwna hodowli zwierząt itd. Mój antynatalizm wywodzi się z mojej międzygatunkowej empatii i umiejętności dostrzegania jak dużo cierpienia generuje nasz świat, zarówno względem ludzi, jak i innych zwierząt i żyjątek. (Źródło)

To nawet nie tak, że ja nienawidzę dzieci, bo takie jakieś obce są mi obojętne. Mogę posiedzieć z bratanicą, chociaż nie przepadam za zabawianiem jej, ale nie mam jakiegoś wstrętu, czy coś. Tu chodzi o samą ideę. Posiadanie dzieci to skrajny egoizm i brak odpowiedzialności. Ewa otwarcie deklaruje się jako antynatalistka. Zaczepiam ją na Facebooku, gdzie wypowiedziała się na grupie w sposób, który wzniecił powszechny podmuch oburzenia. (Źródło)

Nie mogę powiedzieć, że jestem antynatalistką, ale dla mnie również rodzenie dzieci wydaje się bardzo niemoralne w obecnych czasach, gdzie tak naprawdę nie mamy pewności ” jutra. (Źródło)

Często w powieści podejmowany jest też temat posiadania dzieci, bohaterka identyfikuje się jako antynatalistka (jedynie w zakresie własnej osoby), co można uznać za próbę podjęcia dość dużego tematu tabu. Jest zatroskana o losy środowiska, o przyszłość planety, pomaga porzuconym zwierzętom. (Źródło)

Jako antynatalistka uważam, że lepiej mnożyć dobro i życzliwość niż ludzi i zwierzęta. (Źródło)

Jestem antynatalistką i podobnie jak autorka listu jestem przewrażliwiona wobec terroru prokreacji, który każe antynatalistom chować się po norach. Nie daj Boże podniesiesz głowę to już czeka arsenał jadowitych pocisków o niespełnieniu i zmarnowanym życiu. (Źródło)